denizle buluşur hep gökyüzü
gün olur boğulur ufkunda mavi
ve kararır sesim gecelere haykırdıkça kanar
dizleri toprağın...
arada kaç sıra dağlar var
yeşile gömülen bir eşkiyadır umut
bilirim ki kırmızıya düşer yolu güneşin
her defasında...
kirpiklerine saklayabilseydim hayatı şimdi
koklasaydım o sonsuz ceylan kokunu...
beni gökkuşağında uyut
Tanrım!
aziz yavuzdoğan
1 haziran 2011, istanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder